Vloggen of verzuipen

‘Nieuws wordt steeds vaker bekeken via sociale media.’ Dit feit lees ik ironisch genoeg op Twitter. Televisie is een uitgestorven medium en ligt begraven naast de radio en de krant.

Het onderzoek dat werd uitgevoerd in 26 landen, waaronder Nederland, wijst uit dat 51 procent van de deelnemers mediaplatformen gebruiken als nieuwsbron. Facebook is het populairst onder Nederlanders (36 procent) gevolgd door Whatsapp (14 procent) en Youtube (11 procent).

Het nieuws is dood. Het past in het beeld van jongeren die geen kranten meer lezen, het journaal saai vinden en liever alternatieven zoeken in de digitale wereld. TV wordt Youtube, radio wordt Spotify en de krant… Tja, wie leest er tegenwoordig nog kranten?

Kameleon

Journalisten worden dikwijls bestempeld als bruggenbouwers, waakhonden in enkele gevallen schoothonden. Misschien past dat in het verzuilde plaatje van vijftig jaar geleden. Inmiddels is het anders. We zijn assertiever geworden, er is een overvloed aan informatie en we zijn kritisch over het nieuws dat we tot ons nemen.

Anno 2016 is de journalist een kameleon. Hij (of zij, want vrouwelijke journalisten zijn net zo van belang) moet in staat zijn om zijn werk constant aan te passen aan zijn doelgroep. Hij moet zich niet hullen in schutkleuren, maar juist opvallen.

Het is niet zo dat we minder nieuws consumeren. We willen het juist sneller, beter, luider. Ik wil donderdag niet in de krant lezen over de potentiële Brexit. Ik wil live op de hoogte worden gehouden via Twitter. Alles moet onder de duim. Het mag niet langer duren dan één muisklik. Misschien is de journalist naast kameleon ook een cheeta.

Selfiestick

Omroepen doen een dappere poging om met hun tijd mee te gaan. Gewapend met een selfiestick gaat de journalist de straat op om verslag te doen. Vloggen, oftewel videobloggen, is wat de kinders op Youtube doen, dus dan is het vast ook geschikt voor een landelijk bulletin. ‘Ja, het is me een gezellige boel op de vismarkt,’ lacht verslaggever A naar de camera. Dat hij geen drie seconden fatsoenlijk in beeld komt door zijn trillende rechterhand, mag de pret niet drukken. Het is vloggen of verzuipen.

Ik snap dit niet. Wat de kijker nodig heeft is verdieping, niet een selectie van bij elkaar geraapte voxpops (vox populi, wat vindt Mien van driehoog ervan?). Je moet als journalist communiceren met je publiek, maar je hoeft geen beste vriendjes te worden. Behoud je professionaliteit. Je ziet een marathonloper toch ook niet in een spijkerbroek joggen?

Onder de brug

Ik hoor je denken: ‘Ach, wat weet zo’n studentikoze snotneus nou?’ Genoeg om te weten dat we op deze manier van nieuws brengen ons eigen graf graven. Bart Brouwers schreef het al in zijn boek Na de deadline: journalistiek is veel te mooi om te laten ontkrachten door mensen die het verleden verheerlijken of de toekomst vrezen. Als de tijden veranderen, veranderen wij mee. Daarom hebben de traditionele journalist en de student elkaar straks hard nodig. Stilstand is achteruitgang.

Misschien word ik later een werkloze journalist omdat robots betere stukjes kunnen schrijven en de krant slechts nog wordt gebruikt als wc-papier. Ben ik geen bruggenbouwer, maar woon ik in plaats daarvan onder een brug. Gebruik ik mijn diploma om mijn studentikoze snotneus mee af te vegen. Nou ja, dan heb ik in ieder geval wat om over te vloggen.

Afbeelding: theguardian.com, microeconomicinsights.com, azfarrivzi.com, theodessyonline.com

#Journalistiek #JOURNALISTIEK