Muggenziften

Ik heb een zwerm aanbidders. ’s Nachts kruipen ze door mijn raam, betasten ze mijn lichaam... en zuigen me vervolgens helemaal leeg.

De volgende ochtend staat hun affectie op mijn benen getekend in de vorm van drie rode bulten. Lekker dan. Ik zie mezelf als een dierenvriend, maar van mij mogen alle muggen van deze aarde worden weggevaagd Die ellendendelingen zoemen de godganse nacht in mijn oor. Ook vannacht was het weer raak.

Zzz...

Omdat ik inmiddels bekend ben geraakt met mijn nachtelijk gezelschap, doe ik er alles aan om het te voorkomen. Alle lichten gaan uit, de ventilator op standje oorkaan en ik spray mezelf met DEET tot ik ruik als een overrijpe citroen. Geen mug die mij nog lastig vallen kan.

Ik ben bijna op weg naar dromenland, als ik een onheilspellend geluid hoor. Zzz... Nee hè. Ik open mijn ogen. Met een slaperige arm sla ik om me heen. Even wordt het stil. Ha. Dan begint het gezoem weer opnieuw. Zzz... Ik word gewoon uitgelachen.

Na een korte nacht word ik opnieuw gewekt door een onophoudelijke jeuk. Dit keer is het mijn linkerbeen, voor de variatie.

Dikke bult

“Wat heb jij gedaan?”, hoor als mensen mijn benen zien. Mijn antwoord, dat ik rondloop met schotwonden van indringers die mij elke avond komen terroriseren, wordt niet als geloofwaardig beschouwd. Dan moet ik ze ook maar niet openkrabben, is het weerwoord. Eigen schuld, dikke bult.

Als een van de bulten op mijn arm zich ontwikkelt tot een opgezwollen schijf, krijg ik het een beetje benauwd. Straks is het van een tijgermug. Zal je net zien, krijg ik weer zika. In paniek app ik mijn vriend. Wat moet ik nou? “Amputeren", appt hij terug. Tot zover morele steun.

Krassen

Het kost me elk stukje van mijn zelfbeheersing om niet te zwichten voor de jeuk. Als Mozes veertig dagen op een berg kan zitten zonder eten, Mandela 27 jaar kan doorbrengen in de gevangenis en die mensen uit Obese een halfjaar alleen maar op wortels mogen kauwen, dan kan ik het toch wel opbrengen om van mijn muggenbulten af te blijven? Wees sterk. Wees sterk. Wees... Hé, hoe komen al die rode krassen ineens op mij mijn arm?

Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van de zomer, zijn zonnestralen en de lange avonden in de tuin. Ik koester elke dag dat ik in een rokje naar buiten kan. Maar het oneindige gezoem, de rode bulten en de intense jeuk kunnen me allemaal gestolen worden. Noem me een muggenzifter, maar is het al winter?

Afbeeldingen: salusi.nl, someecards.nl, giphy.com