Lokaal sentiment

Muziek is emotie. Het raakt, ontroert. Een enkel nummer kan je momenten van vroeger opnieuw laten beleven. Muziek is de sleutel tot vervlogen herinneringen, een traan en een glimlach.

Het is maandagochtend en ik moet naar school. Net als ik op mijn fietsje wil stappen, begint het te regenen. Om te voorkomen dat ik met doorweekte paardenstaarten op school kom, is daar gelukkig papa- de enige superheld die geen cape nodig heeft- om me naar school te brengen.

‘Pap, mag de radio aan?’ vraagt mijn achtjarige ik vanaf de achterbank. Mijn vader zet Radio Soest op. De Eagles spelen terwijl de regen zachtjes tegen de ramen van de auto tikt. Droog en met een warm gevoel kom ik aan op school.

Ontmoeting met

Jaren later gaat de telefoon. Of ik, het meisje van de krant, gezellig wil komen kletsen op de radio. Ik had wat interviewtjes gedaan hier en daar, maar nog nooit was ik zelf het gespreksonderwerp. Wat vond ik dat bijzonder. Als ik na afloop mijn pieperige stemmetje terug hoor, kan ik alleen maar denken: Klink ik echt zo?!

Een paar jaar en veel artikelen verder, zit ik opnieuw in de studio. Een man met grijs haar en een gemoedelijke glimlach schudt me de hand. Voor ‘Ontmoeting met…’ mag ik aanschuiven bij Ad van Veen. Hij stelt me zo op mijn gemak dat het niet eens als een radio-interview voelt, maar een geanimeerd gesprek tussen twee gelijkstemden. Een uur lang praten we over journalistiek, muziek, het schrijverschap en nog veel meer. Ad vraagt me naar mijn einddoel. Mijn einddoel is dat ik nooit een einddoel zal hebben, hoor ik mezelf antwoorden. En zo is het ook. Ik wil ontwikkelen door te blijven schrijven, praten maar vooral door te luisteren.

Gouwe ouwe

De afgelopen jaren ben ik gegroeid en Radio Soest groeide altijd een beetje met me mee. Of het nu was op mijn vaders achterbank, zittend in de studio of misschien over een aantal jaar als ik een poging doe om mijn eigen kinderen wat bij te brengen.

Een goed album biedt een uurtje luisterplezier, geweldige muziek blijft je hele leven bij je. Daarom is het zo belangrijk dat we naar de radio blijven luisteren. Afspeellijsten op Spotify staan vol met de laatste hits, maar nummers waar je pa en ma naar luisterden zijn daarom nog geen vergane glorie. Het heet niet voor niets ‘gouwe ouwe’.

Grote broer

Radio Soest zou een grote broer voor me kunnen zijn. Ik hoef altijd maar één zender op te zoeken en hij is er. Soms wil ik, het jongere zusje, opstandig zijn en afwijken. Dan heb ik geen zin in rock, country of klanken van Nederlandse bodem. Ik draai dance, techno en zo hard mogelijk ook. Tot ik het zat word. Dan is hij er altijd weer, op dezelfde frequentie. Radio Soest, mijn grote broer.

En nu viert Radio Soest zijn verjaardag. Een kwarteeuw zorgt hij inmiddels voor lokaal luisterplezier. Opnieuw zit ik mijn vaders auto, ditmaal in de passagiersstoel. Hetzelfde nummer van de Eagles brengt me terug naar het meisje met de paardenstaarten. Muziek is hier de sleutel tot mijn jeugdsentiment. Gefeliciteerd, Radio Soest. Op nóg vijfentwintig mooie, muzikale jaren!

Deze column is eerder verschenen in een jubileumuitgave van Radio Soest.

Afbeeldingen: picsfair.com, youtube.com, emsincorporated.com, radiosoest.nl

#Journalistiek