Gezocht: inspiratie

Doelloos staar ik naar mijn laptop. De spatiebalk knippert, maar de letters blijven weg. Mijn hoofd is leeg, net als het Word-bestand voor mijn neus. Waar is mijn inspiratie?

Ik hou van schrijven. ‘Wie schrijft, die blijft’, zegt mijn moeder, een taalpurist in hart en nieren, altijd. Zo is het ook. Wij zijn hier maar tijdelijk, onze woorden hebben het eeuwige leven. Als ik een paar dagen niet schrijf, word ik onrustig. Schrijven is persoonlijk, therapeutisch en kent geen limiet. Ik kan niet meer zonder.

Nutteloos

Meestal tik ik dan ook met plezier een stukje. Maar de laatste tijd valt het me zwaar. Op mijn opleiding doen we niets anders dan schrijven, corrigeren en nog meer schrijven. Dat al dat typen na een tijd zijn tol eist, merk ik wanneer ik twintig minuten staar naar een akelig witte pagina. Ik heb geen inspiratie. De inkt in mijn denkbeeldige pen is op.

Ik ga naar Marktplaats en typ ‘inspiratie’ in. Geen resultaten. Wat moet ik hier nou mee? Een schrijver zonder inspiratie is als een tuin zonder bloemen, schoenen zonder veters, een klok zonder wijzers. Nutteloos.

Verkrampte vingers

Inspiratie is een koppige vriendin. Als ze haar hoofd om de hoek steekt, hebben we het hartstikke gezellig. Dan schrijf ik tot mijn verkrampte vingers niet meer kunnen. Maar wanneer ik haar het hardst nodig heb, is ze nergens te bekennen. Misschien kom ik haar tegen als ik een stukje ga hardlopen. Ik focus mijn blik op de horizon en laat mijn voeten het werk doen. Denk, denk, denk…Tien kilometer later, ben ik nog geen woord verder.

Ik installeer mezelf voor mijn laptop. Inspiratie of niet, nu moet het gebeuren. Ik sluit mijn ogen en wacht tot mijn vingers een dansje doen over het toetsenbord. Ik wacht en wacht, maar ze staken. Ik denk aan de deadline die boven mijn hoofd hangt en krijg het een beetje benauwd. Op RTV Utrecht lees ik een bericht over de zielige weeseendjes in de Vogelopvang. Dan maar een stukje tikken over Kwik, Kwek en

Kwak…

De volgende woensdag lees ik de krant met weerzin. Wat een saai, nutteloos, onbelangrijk (sorry, eendjes) stuk. Waarom heb ik dit geschreven? ‘Ach, het is toch een prima column?’, vinden mijn ouders, proeflezers van het eerste uur. Eerlijk is eerlijk, ik ben zelden tevreden met mijn stukken- dat ligt aan de perfectionist in mij- maar dit slaat alles. Deze week moet het beter.

Writer’s block

Vroeger of later lopen we allemaal eens tegen een writer’s block aan. Minutenlang staar je naar een knipperende cursor. Wanneer je zoveel te zeggen hebt, maar niets op papier weet te krijgen. Ik staar nog steeds naar mijn ongetitelde Word-document. ‘0 woorden’ geeft het bestand linksonder aan. Alsof ik dat nog niet weet. Ik wil wel, maar het lukt niet.

Gefrustreerd klap ik mijn laptop dicht. Misschien moet ik het gewoon loslaten. Plezier in het werk maakt perfectie in het werk, zei Aristoteles ooit. Ik open het scherm opnieuw. Ik moet niet peinzen over perfecte zinnen, maar gewoon schrijven wat in me opkomt. Inspiratieloos begin ik te tikken. Ik ben verbaasd als de akelig witte pagina zich langzaam opvult met inhoudsloze letters. Zo zie je maar, soms is een gebrek aan inspiratie ook inspiratie.

Afbeeldingen: wijss.com, giphy.com, cjbirch.com

#Life