Een eitje

Begin januari loop ik door de winkel. Plotseling zie ik voor mijn neus een metershoge wand vol eivormige lekkernij. Wat, nu al?

Ik weet niet hoe snel ik me naar de kassa moet begeven. Maar ook daar zie ik ze liggen, vlak boven de lopende band, waar je uit impulsieve behoefte toch altijd nog naar een chocoladereep of een andere aanbieding graait. Paaseitjes. ‘Ja’, de caissière registreert mijn verbaasde blik. ‘Pasen valt vroeg dit jaar!’

Een paar maanden later liggen de eitjes er nog steeds. Het feest van chocola, hazen en paastakken staat voor de deur. Pasen is een beetje het ondergeschoven kindje van de feestdagen. Het verbaast me hoe weinig mensen daadwerkelijk weten wat er deze dagen is gebeurd. ‘Waarom vieren we dat Jezus dood is gegaan?’ hoor ik een jongetje in de trein vragen aan zijn moeder. De lectuur over wederopstanding is duidelijk niet het antwoord waar hij naar op zoek was en verveeld staarde hij uit het raam. De man met de stropdas tegenover hem kijkt hem afkeurend aan.

Passie

Je zou het hem kwalijk kunnen nemen, maar hoeveel van ons weten wat er precies gebeurd is op Witte Donderdag en Goede Vrijdag? Hoeveel hanen kraaien er tegenwoordig nog naar het paasverhaal?

Genoeg, als we The Passion mogen geloven. In 2015 was de muzikale vertelling van het paasverhaal het op één na best bekeken Nederlandse tv-programma. Ruim 3,8 miljoen mensen keken naar het muziekspektakel. Morgen zal Amersfoort voor één avond veranderen in een modern Jeruzalem. Pasen in een modern jasje, vindt de één. Een Mattheüs Passion voor het plebs, vindt de ander. Al ken ik na zes edities de liedjes van Nick & Simon wel uit mijn hoofd, toch blijft het verhaal mij boeien en zit ik elk jaar weer trouw voor de buis.

Net als het nieuwsgierige jongetje of de man met de stropdas, zijn we allemaal vrij om te geloven wat we willen. Gelovig of niet, ik vind dat Pasen gevierd mag worden. Het is namelijk ook het feest van het voorjaar. De dagen worden langer, het licht wordt sterker en langzaam verdrijft de warmte de kou. Pasen is een feest waar de slingers worden vervangen door bloesem in de bomen en de muziek door fluitende vogels.

Samen

Voor mij is Pasen jeugdsentiment. Een mandje van riet om chocolade-eieren in op te bergen, om later te verdelen en op te eten, tot we er buikpijn van krijgen. De kookwekker van mijn vader zodat hij ons bij het ontbijt een eitje kan geven precies zoals we het lekker vinden. Uitslapen op zondag en wandelen door een rustig bos, terwijl half Nederland over de woonboulevard slentert.

Waar ben ik na twintig jaar achter gekomen? Het hoeft niet groots te zijn. Een paasontbijtje eet je niet met het duurste krentenbrood en versgeperst sinaasappelsap (al zou ik daar geen nee tegen zeggen). Je eet het met je ouders. Paastakken versier je niet met de mooiste ornamenten. Je versiert het met je broertje. Pasen is en blijft een familiefeest. Dat zal ik in gedachten houden als we ons straks weer misselijk eten aan paaseitjes. Samen.

Afbeeldingen: raahorstnoten.nl, refdag.nl, pinterest.com

#Life