De chaoot

Ken je dat sprookje van het meisje dat alles kwijtraakte? Hint: ze woont in Soest en schrijft columns.

Ik ben niet de meest gestructureerde persoon die op deze aardbol rondloopt. Kleding slingert rond, bankafschriften uit 2014 moet ik nog steeds opbergen en ik raak elke keer mijn oplader kwijt. Als mijn hoofd niet vast zou zitten aan mijn nek, zou ik dat zelfs nog kwijtraken.

Lotsbestemming

‘Zijn die van jou?’ is de standaardvraag als ik ergens ben blijven slapen. Ja, ik heb een oneindige voorraad haarspeldjes. Overal waar ik ga, laat ik ze slingeren. Ook bij mijn laatste logeerpartij was het weer raak. ‘Ben je je territorium aan het afbakenen ofzo?’ Misschien is het wel een onbewuste tactiek. In ieder geval, mocht ik ooit vermist worden, volg dan gewoon het spoor van haarspeldjes en gij zult mij vinden.

Ook een drama: oortjes. Reizen, hardlopen en schrijven kan ik niet zonder. Toch weet ik het te presteren dat ik al drie paar oortjes in twee weken tijd heb versleten. Als jij eindigt als het oortje van Bernadette, heb je twee lotsbestemmingen: je eindigt ergens in een goot of je sterft een langzame dood aan kabelbreuk. Ondertussen ben ik dikke vrienden geworden met de bezorger van bol.com. Volgende week komt hij langs met slachtoffer nummer vier (‘Dit keer raak ik ze echt niet kwijt!’).

Lui

Hoe anders had ik me mijn volwassen bestaan voorgesteld. Dat zag er een stuk perfecter uit. Mijn man gaat naar zijn werk in een keurig gestreken overhemd en in mijn panty zal geen ladder te bekennen zijn. Mijn toekomstige kinderen zou ik elke dag naar school sturen met twee bammetjes pindakaas, keurig verpakt in een broodtrommeltje. Een blonde retriever siert ons moderne huis zonder een haar te verliezen- want dat past natuurlijk niet in het beeld van mijn perfect geordende leven.

Inmiddels ben ik twintig en dringt de realiteit tot me door. Ik heb er al een dagtaak aan om mijn eigen kamer schoon te houden (het achtste wereldwonder kan ik je vertellen), laat staan een huis met drie kleuters (waarvan ik getrouwd ben met één) en een viervoeter. Ik ben veel te lui om een perfecte huisvrouw te worden. Laat mij maar stukjes tikken.

Georganiseerde chaos

Daarnaast hou ik wel van een beetje rommel. Het geeft sfeer. Een strak opgeruimde kamer is ook maar zo leeg. ‘Wat is dat voor een troep?’, zegt mijn moeder als ze mijn kamer binnenkomt. Pardon, moeder? Dit is geen troep. Dit is georganiseerde chaos. Niks mis mee.

Alhoewel, wanneer ik een fotoreportage moet inleveren en wanhopig zoek naar een vermiste SD-kaart, krijg ik de waarheid op een keihard presenteerblaadje. Vanaf nu wordt het anders. Ik koop twee grote opbergdozen (heb ik gelijk een mooi excuus om te gaan shoppen) en ga ik opruimen tot het euforische moment dat ik daadwerkelijk de kleur van mijn tapijt kan zien. Wacht maar. Als ik in het proces mijn gezonde verstand maar niet verlies…

Ben jij ook zo'n chaoot?

Afbeeldingen: tumblr.com, someecards.com, kinopia.tumblr.com

#Life