'Sorry'
- bkeizerr
- 13 jan 2016
- 2 minuten om te lezen
‘Sorry, neem me niet kwalijk…’, ‘Pardon, mag ik iets vragen?’ ‘Mijn excuses…’ Waarom hebben wij vrouwen altijd spijt?

Uit Canadees onderzoek blijkt dat vrouwen in het dagelijks leven zich vaker excuseren voor hun daden dan mannen. Volgens de onderzoekers komt dat omdat mannen hun gedrag simpelweg als minder aanstootgevend beschouwen dan vrouwen en daardoor zuiniger zijn met hun excuses.
Als vrouwen hebben wij duizend-en-één variaties in ons woordenboekje om ons te verontschuldigen. Wij hebben er een handje van om te strooien met ‘sorry’ als zwarte piet met strooigoed. Misschien is het een biologisch trekje. Wij willen graag aardig gevonden worden. Uit angst om gezien te worden als een kille bitch, besprenkelen wij daadkrachtige zinnen met een flinke dosis verontschuldigingen. Kunnen wij niets aan doen. Het zit ingebouwd in onze eierstokken.

Loos woord
Het is een dagelijks tafereel. Op Utrecht Centraal baan ik me een weg door de mensenmassa in de hoop mijn trein te halen. Dan botst een jongen met een bontkraag frontaal tegen me op. Oogcontact maakt hij niet, want hij is druk bezig met zijn telefoon. ‘Sorry’, roep ik voordat ik het goed en wel besef. De jongen loopt stug door.
Eenmaal in de trein vang ik een gesprek op tussen twee vrouwen. ‘Ja, we zouden samen op vakantie gaan,’ kirt de ene. ‘Maar toen maakte hij het uit.’ ‘Nééé meid,’ galmt haar vriendin uit medelijden door de coupé. ‘Sorry!’
De ‘sorry’ in kwestie zette me aan het denken. De vriendin verontschuldigt zonder na te denken voor het nieuwe vrijgezellenbestaan van de vrouw. Maar wat kan zij hier aan doen? ‘Sorry’ is hier dus een loos woord (tenzij de vriendin daadwerkelijk verantwoordelijk is, maar dan lijkt het meer op een aflevering van Achter Gesloten Deuren).

Oprecht
Maar ja, de pot verwijt de ketel. Sorry is mijn stopwoordje. ‘Sorry, dat ik zo laat reageer.’ ‘Sorry, mijn bus reed niet.’ ‘Sorry, dat lust ik niet.’ Als ik zou struikelen, zou ik mezelf nog verontschuldigen tegenover de vloer. Waarom voel ik de drang me te verontschuldigen als ik een middag niet op mijn telefoon heb gekeken of simpelweg niet van geitenkaas hou?
Met het woord ‘sorry’ an sich is niet veel mis. Sorry is makkelijk, maar het doet ons ook tekort. Hoe vaak zeg jij sorry, terwijl je eigenlijk niets verkeerd heb gedaan? Het heeft zijn betekenis verloren. Daadkrachtige zinnen worden direct afgezwakt met een ‘sorry’. Zonde, want dat is nergens voor nodig.
Er is een verschil tussen spijt hebben en roekeloos met verontschuldigingen smijten. Excuses zijn alleen iets waard als ze oprecht zijn. Voortaan bewaar ik mijn ‘sorry’s’ voor momenten die er toe doen. En als dat een probleem is- dan spijt me dat niet.
Zeg jij vaak 'sorry'?
Afbeeldingen: weheartit.com, someecards.com
コメント