Kerst zoals het hoort

Een goede journalist is altijd objectief. Je blijft professioneel, wat de omstandigheden ook zijn. Ik schreef onlangs een artikel over taallessen voor de vluchtelingen in Soesterberg en faalde als journalist. Hun verhalen raakten me. De volgende week zat ik er weer. Dit keer niet als verslaggever, maar als vrijwilliger.

Voor me zit Nour. IJverig schrijft ze woorden op papier. Met grote zorgvuldigheid schrijft ze de letters één voor één, alsof ze bezig is met een schilderij. Ik stel me voor hoe mij Arabisch uitgelegd wordt door een meisje dat mijn taal niet spreekt. Zo moet Nour zich voelen. Toch blijft ze proberen, van a tot z.

Paard, koe, kip

Nour verblijft in Soesterberg met haar zusje en haar moeder. Ze is een vrolijk meisje, maar ook bedeesd. Terwijl de andere kinderen luidruchtig met elkaar spelen, blijft zij op de achtergrond. Ze observeert zonder een woord te zeggen.

Wat Nour heeft meegemaakt, kan ze me niet vertellen. Ik weet niet of ze dat zou willen. In plaats daarvan spreken we Nederlands. ‘Paard, koe, kip’ en ‘hoofd, schouders, knieën, teen’. Nour kijkt, leert en schrijft. ‘Hallo, ik ben Nour. Alles goed?’

De volgende keer komt Nour naar me toe. Ze is opgewekt en gebaart me mee te lopen. Ze stelt me voor aan een man met dezelfde hazelnootkleurige ogen als Nour. Haar vader, die de afgelopen maanden verbleef in een noodopvang in Nijmegen, is vandaag herenigd met vrouw en kinderen. Een vervroegd kerstcadeautje voor het Syrische gezin.

Perfect

Ik zag laatst een reclame van een willekeurige supermarkt. Het draaide om een gezin met een grote vader, knappe moeder en twee lieve blonde kindertjes. Ze zaten aan een perfect gedekte tafel en genoten van een perfect bereid kerstdiner. ‘Kerst zoals het hoort’, werd erbij gezegd.

Wat is Kerst zoals het hoort? Is dat het hebben van de grootste kerstboom met de mooiste ballen? Je volvreten op kerstavond en de zoveelste herhaling van Home Alone kijken? De dag daarna ‘gezellig’ op bezoek bij schoonmoeder, terwijl je het liefst een gourmetpannetje naar haar hoofd zou willen smijten? Iemand overladen met cadeaus, niet omdat je aan diegene denkt, maar omdat het ‘hoort’? Als dat Kerstmis is, sla mij dan over.

Het maakt mij niet uit of je morgenavond bidt voor een betere wereld of Kerstmis juist een commercieel feest vindt. Het maakt mij niet uit of je gelooft in God of gewoon in jezelf. Kerstmis gaat om samenzijn.

Dankbaar

‘Paard, koe, kip.’ Nog steeds schrijft Nour de woorden ijverig op papier. Dit keer is ze niet alleen. Haar vader schrijft mee. Samen blijven ze proberen, van a tot z.

Iedereen heeft wel een mening over vluchtelingen. Ze zijn zielig of gelukszoekers, pechvogels of indringers. Hoeveel etiketten ze ook opgeplakt krijgen, het blijven mensen. Deze mensen, die met niks gekomen zijn, waarderen het kleine als het grootste geschenk. Ik leer hun Nederlands, zij leren mij dankbaarheid.

Deze kerst hebben Nour en haar familie waarschijnlijk geen kalkoen op tafel of cadeautjes onder de boom. Toch voelen ze zich voor het eerst in lange tijd meer gezegend dan ooit. Omdat ze samen zijn.

Met Nour in gedachten breng ik deze feestdagen dankbaar door. Met mijn familie. Niet omdat het hoort, maar omdat het kan.

Fijne Feestdagen.

Afbeeldingen: weheartit.com