Aan mijn jongere zelf

Om een of andere krankzinnige reden is het nu 2010 en lees jij deze brief. Hoi, ik ben het. Je twintigjarige ik. Of bijna moet ik zeggen, want op dit moment (in de toekomst dus) leef ik mijn laatste dagen als tiener.

Ik heb veel geleerd de afgelopen jaren. Daarom vind ik het ook belangrijk om mijn kennis te delen met mijn jongere ik in een brief (die je om dezelfde krankzinnige reden in handen hebt gekregen). Natuurlijk ook omdat ik een wijsneus ben en anderen graag vertel wat ze moeten doen, maar dat weet jij inmiddels al. Je kent jezelf namelijk als geen ander.

Uggs en MSN

Waarom, lieve Bernadette, maak je je zo druk? Je maakt je altijd zoveel zorgen. Zorgen of je de juiste kleding draagt, er niets tussen je beugel zit (oké, dat is soms wel terecht) en je geen dingen zegt die andere mensen raar zullen vinden. Dit is niets voor jou. Over een paar jaar zal je beseffen dat al die kleine dingetjes waar jij je nu zorgen over maakt, nergens op slaan. Niemand let erop of jij echte Uggs draagt of niet (waarom zo’n hype voor een prijzig paar pantoffels?). De wereld vergaat niet als hij je niet toevoegt op MSN. En je bent nu eenmaal een flapuit- omarm het gewoon.

Je kunt niet wachten. Niet wachten tot je eindelijk scheikunde mag laten vallen in de vierde klas, niet wachten tot je later dan twaalf uur 's nachts thuis mag komen. Je kunt niet wachten tot je eindexamen gaat doen en eindelijk kunt studeren. Het liefst zou je de tijd doorspoelen, zoals bij die ellenlange reclames tijdens Say Yes To The Dress (dat is nog steeds schaamteloos je favoriete programma), maar dat moet je niet willen. Alles op zijn tijd.

Duizend vragen

Je bent zoekende. Wie is Bernadette? Wat wil Bernadette? Je stelt duizend vragen en verwacht één alomvattend antwoord. Ik moet je teleurstellen. Over vijf jaar ben je nog steeds zoekende. Dat is niet erg. Want alles weten zonder er moeite voor te hoeven doen, is ook maar saai. Dat weet jij als toekomstige journaliste al te goed.

Oh wacht, dat weet je nog niet. Het duurt nog twee jaar voordat je een dagje mee mag lopen met de krant. Drie jaar voordat je het eerst verliefd wordt op de School voor Journalistiek (ja, dat voelt zo cliché als het klinkt) en vier jaar voordat je jezelf freelancer bij het AD mag noemen.

Compliment

Je doet het goed, Bernadette. Die onzekerheid is een fase. Ja, die beugel staat je niet charmant, maar later zal je je orthodontist dankbaar zijn. En nee, die broek maakt je niet dik en dat koekje bij de thee ook niet. Mond houden en opeten.

Je bent ongeduldig, eigenwijs en een flapuit, maar je bent ook enthousiast, gedreven en hartelijk. Geef dat meisje in de spiegel eens vaker een compliment. Ze heeft het verdiend.

Liefs,

Je (bijna) twintigjarige zelf

Afbeeldingen: weheartit.com, loesje.nl

#Personal