Wik en weeg

Ik ben een twijfelkont. Uren kan ik wikken en wegen over de kleinste beslissing- laat staan een grote. En nu moet ik dus kiezen waar ik volgend jaar in het buitenland wil studeren...

Oké, ‘moet’ is eigenlijk een verkeerd woord. Ik mág kiezen om te studeren in het buitenland. De wereld ligt voor me open: Engeland, India of Zuid-Afrika… De keuze is reuze. Verschrikkelijk.

Wereldwijd

Kies ik volgend jaar voor een minor in het buitenland? Zo ja, welk vak? Psychologie, geschiedenis of politicologie? Of ga ik toch voor een stage in mijn vierde jaar? Bij een tv-station of een krantenredactie? En waar? Zucht.

Enfin, nu moet ik dus kiezen. Tijdens een speciale voorlichtingsmiddag worden mijn medestudenten en ik overspoeld met informatie over studeren en stagelopen in het buitenland. Het auditorium staat vol kraampjes van verschillende landen. Even voel ik me weer een twaalfjarige die haar middelbare school probeert te kiezen. Alleen bestaan mijn opties nu niet uit Het Griftland College of Het Baarnsch Lyceum, maar uit Spanje, Noorwegen en Australië. Probeer daar maar eens uit te kiezen…

American Dream

Het enige waar ik niet lang over hoef te twijfelen, is de locatie. Al zo’n tien jaar popel ik om te vetrekken naar de andere kant van de oceaan. Waarom die obsessie met Amerika, denk je misschien? Het is als een tijger vragen waarom ze strepen heeft. Ik kan er niets aan doen.

De Verenigde Staten fascineren me. Het is een land van extremen en juist dat contrast vind ik zo interessant. Een jaar of tien geleden implementeerde een stukje van The American Dream zich in mijn Soesterse brein. Sindsdien droom ik van de stad die nooit slaapt, een stageplek bij Erik Mouthaan (je moet groot dromen nietwaar?) en een stukje proeven van The American Way Of Life.

Aan studeren zit helaas een kostenplaatje. Zo zal ik voor een halfjaar in San Francisco zo’n tienduizend euro moeten ophoesten (daar zal ik een flinke verkoudheid voor nodig hebben). Kies ik er dan toch maar voor om dichterbij huis te studeren met een Erasmusbeurs in Engeland? Of een speciaal buitenlands project dat zich richt op de Amerikaanse presidentsverkiezingen? Mijn twijfelkont blijft wikken en wegen.

Koffie of thee?

Het is misschien niet wat je van me zou verwachten. Ik ben immers toch een standvastige bijna-twintigjarige die altijd weet wat ze wil? Iemand die altijd hoofdredacteur wil spelen, ’s ochtends om zeven uur gaat hardlopen en de avond van tevoren haar kleding klaarlegt voor de volgende dag. Het etiket ‘twijfelkont’ past toch niet op mijn volhardende voorhoofd?

Helaas. Hoewel ik die standvastige dingen met liefde doe, ben ik ook een professioneel twijfelaar. Het begint al bij het ontbijt. Koffie of thee? Wat doe ik op mijn brood? Met de bus of op de fiets naar college? En zo gaat het de hele dag door.

Gelukkig is het leven van een professioneel twijfelaar is niet alleen maar kommer en kwel. Twijfel is geen zwakte. Je neemt de tijd keuzes te overwegen en al je opties te verkennen. Je bent perfectionistisch en maakt geen overhaaste beslissingen. Je merkt dat ik inmiddels meester ben geworden in het verdraaien van woorden.

Ik twijfel niet. Ik brainstorm graag in mijn eentje.

Knoop doorhakken

Aan het einde van de middag zit ik met mijn twijfelkont terug in de trein. Mijn hand vol brochures, mijn hoofd bomvol info. Terwijl het landschap aan mijn ogen voorbij glijdt, overweeg ik nog eens al mijn opties.

Ik had mijn besmette reputatie als standvastige bijna-twintigjarige kunnen redden door aan het einde van deze column de knoop door te hakken. Na zeshonderd woorden weet ik wat ik met mijn leven zou doen. Dat kan ik helaas niet waarmaken. Nog niet, tenminste.

Het is een moeilijke beslissing, maar ik zal er uit komen. Hoe? Daar moet ik nog even over twijfelen.

Afbeeldingen: loesje.nl, jacquelineabelson.com, giphy.com, creativemarket.com