Julian (20): 'Homoseksualiteit is geen keuze'

Iedereen kan zijn wie hij wil zijn in onze moderne samenleving. Wat zijn we tolerant! Waarom is het dan zo dat er nog duizenden homoseksuele jongeren opgesloten zitten in een figuurlijke kast waar ze niet uit durven te komen? Julian Kaihatu (20) valt op jongens en vertelt over het uit de kast komen, vooroordelen en zijn olifantenhuid.

Uit het rapport Jongeren en hun seksuele oriëntatie van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat in 2006 18 % van de jongvolwassenen (16-25 jaar) negatief stond tegenover homoseksualiteit. Tegenwoordig is dat nog maar 6 %. Van jongs af aan wist Julian dat hij niet op meisjes viel zoals ‘het hoort’. ‘Op mijn veertiende werd ik voor het eerst echt verliefd en toen werd ik eens geconfronteerd met het feit: het is een kerel.’

Gelukkig vond hij het niet moeilijk om met deze gevoelens om te gaan. ‘Ik heb het nooit raar gevonden,’ vertelt hij. ‘Ik val op jongens. Zo is het gewoon.’

Uit de kast

Uit hetzelfde rapport van het SCP blijkt ook veel homoseksuele jongeren open zijn over hun oriëntatie. Slechts 22 % zou het verborgen houden. Julian had zijn seksuele voorkeur weliswaar geaccepteerd, maar hij zat nog steeds in de denkbeeldige kast. Een tijdlang wist niemand hiervan, tot hij het vertelde aan een goede vriendin. ‘Ze probeerde me te koppelen aan een meisje, maar dat ging natuurlijk niet werken… Toen besloot ik dat het een goed moment was om het maar te vertellen,’ lacht hij.

Na dit gesprek, besloot Julian het aan zijn andere vrienden te vertellen. ‘Erover praten met goede vrienden vond ik iets makkelijker dan met mijn familie’ geeft hij toe. Het was pas toen zijn moeder hem vroeg naar zijn seksuele oriëntatie, dat hij vertelde niet verliefd te zijn op meisjes, maar op jongens. ‘Gelukkig reageerde iedereen in mijn omgeving heel positief.’

Zeggen of zwijgen?

Toch heeft 40 % van de jongvolwassen die homo, lesbi of bi zijn te maken met negatieve reacties en pestgedrag. Mede hierdoor is Julian nooit publiekelijk uit de kast gekomen op de middelbare school: ‘Ik heb er nooit over gelogen, maar ik heb het wel verzwegen.’

Als mensen er naar vroegen, gaf Julian ze een eerlijk antwoord. Maar om nou voor de klas te gaan staan met de mededeling dat hij homo was, dat hoefde voor hem niet. ‘Daar had ik ook geen behoefte aan,’ gaat hij verder. ‘Mijn familie en vrienden wisten het en dat was voor mij genoeg. ’

‘Ik vind dat je geen big deal moet maken van iets dat eigenlijk triviaal moet zijn,’ gaat verder. ‘Ik ben niet Julian, de homo. Ik ben gewoon Julian.’

'Hé, homo!’

Een paar jaar later en Julian studeert Industrieel Ontwerpen in Delft. Daarnaast is hij actief in het bestuur van zijn studentenvereniging. ‘Het is hier een stuk makkelijker om open te zijn,’ aldus Julian. Hij studeert in een nieuwe stad met nieuwe mensen, dus het was makkelijk voor hem om met een ‘schone lei’ te beginnen. ‘Niemand kent je dus je hoeft niet echt uit de kast te komen; als er naar gevraagd wordt kun je het presenteren als feit.’ vertelt hij. Veel homoseksuele jongeren durven pas na de middelbare school uit de kast te komen. Bang om niet geaccepteerd te worden door de grote massa, verschuilen ze zich. Zonde, vindt Julian.

‘Vooral in de lagere klassen merk je dat schelden met homoseksuele termen nog steeds de term is. Dat wil niet zeggen dat die persoon homoseksualiteit afkeurt, maar het wordt wel gebruikt door de grote groep.’ Tot grote ergernis van Julian.

‘Waarom zou je dat als scheldwoord gebruiken? Als er weer eens ‘Hé, homo’ wordt geroepen, probeer ik het mezelf niet aan te trekken. Maar ja, ik erger me wel aan de onwetendheid.’

Stereotype

Vooroordelen zullen er altijd zijn. Generaliseren, stereotypen, over één kam scheren: noem het zoals je wilt. Op alles en iedereen moet blijkbaar een label.

Julian: ‘Het stereotype homo bestaat niet. Ik ken allerlei soorten homoseksuelen: van nichterig tot one of the guys. Ik vind voetbal verschrikkelijk en zal nooit bier lusten, maar dat maakt mij niet per se een nicht. Daarnaast is er toch ook geen stereotype hetero?’ Nu staat Julian stevig in zijn schoenen, maar vroeger was dat wel anders. ‘Vroeger trok ik me alles veel te persoonlijk aan, maar inmiddels heb ik geleerd om sommige dingen met een korreltje zout te nemen.’ Je moet je niet gek laten maken door de mening van een ander, vindt hij.

Zelfspot

Tot slot heeft Julian nog wat advies voor jongeren die nog in de kast zitten: ‘Leer van jezelf te houden. Als je niet van jezelf kunt houden, kan iemand anders dat ook niet.’ Ook adviseert hij erover te praten. ‘Zoek contact. Stel vragen. Tegenwoordig zijn er tal van fora waar je als homo, lesbi of bi terecht kunt. Als iemand je niet accepteert, is hij niet je vriend. Het zou moeten gaan om je persoonlijkheid, niet om je seksuele voorkeur.’

Net zo belangrijk is het om een gezonde dosis zelfspot te hebben. ‘Een vriend van me en ik hadden onlangs een discussie, toen hij zei: ‘Dat boeit toch geen flikker?’ Nou, deze flikker boeit het wel! Haha!

#Journalistiek