Vluchtelingenpiet

De dagen worden donkerder en hiermee ook ons humor. Het is stervenskoud en- alsof het nog niet erg genoeg is- zullen we ons volgend jaar om moeten dopen tot Belgische supporters om de afgang van Oranje te compenseren. Kortom, alles is ... Een vluchtelingencrisis is nu wel het laatste dat we kunnen gebruiken.

We zijn fel tegen de tsunami aan vluchtelingen. Ze pikken onze banen in, verkrachten onze dochters en brengen ook nog eens enge ziektes mee. Ongetwijfeld zitten er ook een paar IS-strijders tussen. Dichtgooien die grenzen dus.

Gelukszoekers

‘Eigen volk eerst,’ kladden we boos op spandoeken. We moeten vasthouden aan onze eigen cultuur. Onze normen en waarden. Maar is de kernwaarde van onze Hollandse cultuur niet ‘naastenliefde?’ Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden?

Naastenliefde of niet, we zijn bezorgde vaderlandsknuffelaars die onze tradities hoog in het vaandel houden. Grappig vind ik hoe degenen die uren besteden aan het verspreiden van anonieme haatreacties op internet, zich ook erg actief inzetten voor het behouden van Zwarte Piet. Immers, het Sinterklaasfeest is een essentieel onderdeel van onze Hollandse cultuur.

Maar is de belangrijkste boodschap van Sinterklaas niet: ‘Eerlijk zullen we alles delen?’ Leerde de Goedheiligman ons niet dat een goed mens zijn rijkdom, hoe groot of hoe klein ook, deelt met een ander?

700 uitkeringen

Nee, wij zijn te druk met schreeuwen over onze tradities om deze boodschap te horen. De verdrinkingsdood van 700 bootvluchtelingen zal ons een zorg zijn, zolang Sint en zijn Pieten (hoe zwarter hoe beter) maar veilig aan kunnen meren. Scheelt ons ook weer 700 uitkeringen.

Als we banken kunnen redden met miljarden euro’s en tegelijkertijd honderden miljarden kunnen schenken aan de Grieken, waarom kunnen we dan geen geld opbrengen in de regio vluchtelingen te helpen en militaire bescherming te bieden? Maar ach, dat zal wel te simpel gedacht zijn door een politiek leek als ik.

Respect

Hoor wie klopt daar, kinderen? Dit keer is het niet de Sint, maar mensen die hun huizen hebben moeten ontvluchten, hun familie hebben zien sterven, die bij ons aankloppen in de hoop te kunnen schuilen. Helaas staan ze voor een deur die wij stevig op slot hebben gedaan uit angst voor hen. Hen, die wij niet zien als medemens, maar als obstakel. De vreemdelingen kloppen aan, maar niemand doet open. Buiten is het kil. Bijna net zo kil als in onze harten.

Ik begrijp de frustratie. Ik weet dat we die arme sloebers hier heus niet kunnen hebben. Ik snap ook wel dat we ze niet allemaal kunnen opvangen in een sporthal. Dat ze hun eigen problemen moeten oplossen. Maar stel dat jij in hetzelfde schuitje had gezeten, hoe zou jij dan willen dat men je zou ontvangen?

Ik zeg niet dat we spontaan allemaal een vluchteling moeten adopteren. Laten we een beroep doen op onze humaniteit. We hebben namelijk één ding gemeen met de vluchtelingen:

We zijn allemaal mensen. En elk mens, groot of klein, verdient het met respect behandeld te worden. Iedereen die daar tegen is, mag van mij mee in de zak naar Syrië.

Afbeeldingen: rtvutrecht.nl, nrc.nl, radio1.be, nos.nl

#Journalistiek