Obselfie

Tachtig likes op mijn nieuwe selfie. Yes. Dat ik hiervoor 29 foto’s gemaakt heb, laat ik natuurlijk achterwege.

Een goede selfie maak je niet zomaar. Het is een ingewikkeld proces. Eerst moet ik zorgvuldig checken of mijn haar goed zit en ik geen stukjes broccoli tussen mijn tanden heb. Vervolgens maak ik een aantal (lees: veel) foto’s waarop ik mijn uiterste best doe charmant te glimlachen of juist heel zwoel te kijken- als het maar likes oplevert. Na een uitgebreid selectieproces eindelijk dé selfie te hebben uitgekozen, ben ik nog niet klaar.

Instagram geeft me de keuze uit 1001 filters. De één is nog mooier dan de ander. Soms gooi ik twee filters over elkaar heen (Mayfair + Mayfair = dubbel Mayfair) of combineer ik er twee voor het ultieme fotogenieke sausje. Met een klik slinger ik daarna mijn meesterwerk de digitale wereld in. Met elke like krijg ik een kleine adrenalinekick. Mijn selfie-obsessie is compleet.

Primitief

In 2013 werd het woord ‘selfie’ toegevoegd aan de Dikke van Dale. Een teken dat deze trend geen one night stand is, maar voorgoed is opgenomen in onze Nederlandse taal. Wellicht wordt 2025 het jaar dat we de selfie verheffen tot cultureel erfgoed.

Misschien ben je wat ouder en snap je weinig van de jeugd en hun obsessie om alles (en dan vooral zichzelf) vast te leggen. Ik neem het je niet kwalijk. Zelf snap ik ook weinig van ons gedrag. Het is een gewoonte, een haast instinctieve drang om onszelf in beeld te moeten brengen. Mijn zogenaamde ontwikkelde, maar in werkelijkheid primitieve brein, volgt slechts het patroon. Mijn vrienden doen het. Mijn favoriete celebrities doen het. Ik doe het. Je moet je aanpassen aan je omgeving, hè? Het is het overleven van de sterkste in het digitale tijdperk.

Likes

Toch is het niets nieuws. Mensen hebben behoefte aan sociale bevestiging. Het is zelfs één van de primaire levensbehoeftes in de piramide van Maslow. Zo doen we het al eeuwen

Rembrandt, Rubens, Van Gogh (met of zonder oor): allemaal legden ze zichzelf eens vast voor de toekomstige generatie. Alleen noemde men het toen een ‘zelfportret’, wat toch een stuk artistieker klinkt.

#nofilter

Ergens is het een zielige gedachte. We bepalen onze schoonheid en eigen waarde door middel van sociale vergelijking. Terwijl het meisje uit mijn klas ‘s ochtends een volmaakte selfie maakt (#wokeuplikethis #nofilter), plaatst een vriend een foto van zijn fan-tas-tische vakantie in Thailand. Als iedereens leven zó geweldig is (dat laten ze je tenminste graag via Facebook geloven), wie ben ik dan om achter te blijven?

Het lijkt of onze social media-geobsedeerde generatie zich meer richt op uiterlijk vertoon en schone schijn, dan wat er echt gebeurt in de wereld van vandaag. Soms is het goed om even stil te staan.

Die tachtig likes, heb je die echt nodig om jezelf goed te voelen? Zijn die dertig minuten poseren, filters kiezen en wallen wegwerken het waard, of had je dat halfuur van je leven beter anders kunnen besteden?

Lach, leg vast, maar hou het realistisch. Het echte leven heeft immers ook geen filter.

Afbeeldingen: flair.be, someecards.com, tumblr.com

#Trending