Barcelona

Flaneren over Las Ramblas, languit liggen op het strand en sangria’s drinken op een terrasje. Daar gaan we dan, met zijn tweetjes. Voor het eerst op vakantie. Samen. Alleen. ¡Hola, Barcelona!

Met een speciale bus springen we van de ene naar de andere halte en krijgen we een prachtig beeld van Barcelona. We bezoeken de Sagrada Familia, Parc Güell en nog meer werken waarmee de beroemde architect Gaudi zijn stempel op de stad drukte.

Maar nog veel indrukwekkender is het uitzicht. Waar ik al stil word van de pracht en praal van de basiliek, kan ik geen woord meer uitbrengen bij het zien van dit panorama. En dat wil veel zeggen, zeker voor iemand die zo graag praat als ik…

Paella

Na een dag onbeschaamd de toerist uithangen (we nemen meer foto’s dan een bus Japanners bij elkaar), ploffen we neer op een terrasje. De Spanjaarden om ons heen werken om elf uur ’s avonds gerust nog een bord paella weg. Wij Hollanders- die eten na zeven uur al belachelijk laat vinden- houden het maar bij een theetje voor het slapengaan.

Iets wat ik al tijden wil doen, is een stukje hardlopen in Barcelona. Om de ergste hitte te vermijden, spring ik ’s ochtends om zeven uur in mijn hardloopschoenen. Leuk, ons hotel staat midden op een heuvel. Bergafwaarts gaat het prima, alleen de kilometers terug omhoog zijn net iets pittiger dan de gemiddelde Nederlandse polder die ik gewend ben … Met een hoofd zo rood als een Spaanse tomaat kom ik weer terug in het hotel. Maar ik heb het wel mooi gedaan!

Un poco español

Het verbaast me hoe weinig Engels er eigenlijk gesproken wordt in een wereldstad als Barcelona. Waar ik vroeger mijn Spaanse docente vervloekte omdat ik zoveel woordenlijsten moest leren, was ik haar nu zowaar dankbaar. Nooit gedacht dat ik woorden als ‘de koude amandeldrank’ nog eens in het echte leven zou gebruiken. (Best lekker, die horchata.)

Gelukkig weten we ons aardig te redden met mijn ‘poco español’. De beste Engelse poging van een ober die wel erg geïnteresseerd is in het leven van ‘dos chicas guapas’ wimpelen we vriendelijk af. ‘Ehm, la cuenta por favor.’

Jut en Jul

We vormen een goed duo, mijn reisgenoot en ik. Met haar feilloze richtingsgevoel (‘Sooph, waar moeten we heen?’) en mijn uitmuntende taalvaardigheid (¿Cómo?) banen we ons een weg door heel Barcelona.

Vijf dagen zo dicht op elkaar zitten zorgt ongetwijfeld voor irritaties. Gek genoeg gaan de enige discussies die we hebben over wie er dit keer de eer krijgt om te trakteren (‘Nee, dat hoeft helemaal niet!’). Ze zeggen dat een vakantie de ultieme test is voor een vriendschap. Ik denk dat wij wat dat betreft wel geslaagd zijn. Dit is een vriendschap voor het leven.

Sangria en sinaasappels

We wandelen over Las Ramblas, lunchen op het strand en bewonderen het Olympisch Stadion. In de oude zeemanswijk Barceloneta kopen we souvenirs en op Plaza Catalunya genieten we van ambachtelijk Spaans schepijs. ’s Avonds rollen we moe maar voldaan ons hotelbedje weer in.

De dagen gaan voorbij en voor ik het weet zitten we weer in het vliegtuig. Kilometers traptreden, een volle camera en een Sagrada Familia verder, blik ik terug op een paar geweldige dagen met mijn beste vriendin. Ik kan voorlopig geen sangria en sinaasappels meer zien, maar ik ga zeker nog een keer terug. ¡Adios, Barcelona!

#Travel #Barcelona